Maakindustrie in Vlaanderen, het wordt volgens doemrapporten steeds moeilijker. Vooral de hoge loonkosten in ons land worden steevast als de boosdoeners genoemd. Maar wie zijn oor te luisteren legt bij de vele industriële kmo's, hoort niet alleen klaagzangen. Steeds vaker klinkt dat een Vlaams bedrijf, ondanks hoge energie- en loonkosten, ook kan winnen. 

Door in te zetten op innovatie, hoge toegevoegde waarde en de bijbehorende diensten naar klanten slagen ze erin wereldwijd een stevige groei neer te zetten. Daarbij vertonen ze veel gelijkenissen met de typisch-Duitse Mittelstand, de kmo's en industriële groeibedrijven die een groot deel van de economische motor uitmaken.

De rode draad is dat het vaak om familiebedrijven gaat. Zij hebben het grote voordeel dat ze geen verantwoording én dividenden moeten afleggen aan externe aandeelhouders. De uitgespaarde centen kunnen ze 'anticyclisch' investeren, lees: op een moment dat niemand anders het doet. Op het moment dat de economie aantrekt, staan ze des te sterker. Zelfs het beursgenoteerde Picanol, waar de 'familiale' referentie-aandeelhouder Luc Tack orde op zaken kwam stellen, heeft jarenlang zijn winsten opgepot en geherinvesteerd.